Detekcja georadarowa (GPR – ang. Ground Penetrating Radar) to nieniszcząca metoda badań geofizycznych, która wytwarza ciągły profil przekroju cech podpowierzchniowych gruntu bez konieczności ingerowania w jego strukturę. Profile georadarowe służą do zlokalizowania anomalii gruntowych i oceny głębokości ich występowania. Za anomalie struktur podziemnych odpowiedzialne są znajdujące się w nich obiekty o różnych, w stosunku do otaczającego ich gruntu, właściwościach elektrycznych.

Zasada działania georadaru polega na wysyłaniu impulsów fal elektromagnetycznych o wysokiej częstotliwości (mikrofalowe) w głąb skanowanego obiektu za pośrednictwem przetwornika (zwanego również anteną). Przesyłana energia jest odbijana od znajdujących się wewnątrz obiektów lub wyraźnych skoków charaktrystyki fizycznej podłoża. Antena następnie odbiera i rejestruje odbite fale, na których podstawie tworzy tzw. profil georadarowy.

Metodą tą można znajdować elementy takie jak fragmenty starych budowli, pustki, rury, kable, wycieki itp.. Zależnie od stosowanego sprzętu i rodzaju podłoża osiąga się głębokości od kilku cm do nawet 5m, lecz rozdzielczość spada wraz ze wzrostem długości fali i głębokości.